Historia Kawy
Każda filiżanka kawy zawiera historię, za którą kryją się tysiąclecia pasji i poświęcenia w poszukiwaniu doskonałego naparu. Odkrycie kawy, która obok wody i herbaty jest jednym z najbardziej popularnych napojów oraz jej rozpowszechnienie znacząco wpłynęło na struktury gospodarcze, polityczne i socjalne wielu krajów. Każdego dnia miliony osób sięgają po filiżankę kawy, celebrując ją, pijąc na szybko przy barze, w przerwie w pracy, po obiedzie. Czy tego chcemy czy nie kawa stała się nieodłączną częścią naszej kultury.
Z historycznego punktu widzenia, podróż ziarna kawowego z kraju pochodzenia (prawdopodobnie Etiopia) na nasze stoły stanowi zbiór ciekawych opowieści.
Legenda pochodząca ze wschodu, mówi o pasterzu imieniem Kaldi, który zaobserwował, że jego kozy po zjedzeniu owoców kawowca zachowują się bardziej żwawo. Powiedział o tym przeorowi, który przeklął ziarna i wrzucił je do ognia. Został jednak zwabiony przez zapach i z ziaren sporządził aromatyczny napar. W ten oto sposób, dzięki przypadkowi, została odkryta tajemnica kawy.
W Jemenie krzewy kawowca były uprawiane od XIV wieku. Dotarły tam prawdopodobnie z etiopskimi wojownikami, którzy spożywali owoce kawowca w czasie marszu. W 1450 kawa trafia do Mekki, skąd rozprzestrzenia się na cały arabski świat. Arabowie byli pierwszymi, którzy rozpropagowali kawę i pili ją w formie naparu, co było znakomitym zastępstwem dla zakazanego przez Koran wino. Wtedy też powstało słowo kawa – pochodzące z arabskiego kahve, co oznacza odurzający napój. Na początku XVI w. kawa dociera do Turcji, gdzie w Konstantynopolu zostaje otwarty pierwszy na świecie bar kawowy. Dzięki miłości Turków do kawy i pewnemu przeoczeniu, kawa dostaje się w ręce wojsk broniących Wiednia podczas tureckiego odwrotu. W ten sposób kawa trafia do kultury europejskiej.
Odurzające działanie kawy było przyczyną zakazu jej spożywania, wydanego w 1511 roku przez wpływowego religijnego przywódcę, gdyż uważano, że ma ona równie szkodliwe działanie jak alkohol. Nakazano spalenie wszystkich zapasów kawy i zabroniono jej sprzedaży. Rzeczywistym powodem zakazu nie było odurzające działanie kawy, lecz ciągle wzrastająca liczba “domów kawy”, które uważano za siedlisko politycznego wolnomyślicielstwa. Mimo wszystkich zakazów, popularyzacji kawy nie udało się już powstrzymać. W Mekce krzyżowały się liczne drogi handlowe i było już tylko kwestią czasu, aby kawa pojawiła się również w wielkich miastach handlowych, takich jak Kair, Damaszek czy Aleppo.Jemeńskie miasto portowe Mokka nad Morzem Czerwonym, jako kwitnące centrum handlu pomiędzy krajami środkowego wschodu a Indiami, stało się miejscem przeładunku kawy. Dlatego też ówczesna metropolia nadała swoje imię mocnej arabskiej kawie.
U bram zachodniego świata przez Wenecję, bramę pomiędzy wschodem a zachodem, kawa trafia na zachód Europy. W tym pięknym mieście, pod arkadami na Placu św. Marka, w roku 1640 otwarto najstarszą europejską kawiarnię – Florian Cafe.
Władcy jemeńscyaby, aby zapewnić sobie światową wyłączność na kawę, zakazali wywozu sadzonek kawowca z kraju. Tylko palone lub gotowane ziarna kawy, a więc nie nadające się do uprawy, mogły opuścić granice. Za kradzież sadzonek przewidziana była wysoka kara. Dlatego też przez długi czas w żadnym innym kraju – poza Jemenem – nie uprawiano kawy. Dopiero w 1618 roku niderlandzkiemu handlarzowi udało się wykraść pożądane sadzonki. Pierwsza zamorska uprawa rozwinęła się na Javie. Na wulkanicznej glebie, w wilgotnym klimacie, krzewy kawowe przyjęły się znakomicie.
Historia kawy to historia sukcesu. Prowadzi ona przez cały świat i pokazuje, jaki trud brali na siebie ludzie, aby otrzymać ten aromatyczny napój. W latach 20-stych, podczas inflacji, w Niemczech cena za funt kawy wzrosła do 3 mld marek. W czasie drugiej wojny światowej ograniczenia importu sparaliżowały prawie całkowicie rynek kawowy. Jednak właśnie brak kawy spowodował, że po dziś dzień jest ona symbolem wolności i czystej przyjemności.